O camiño segue e segue

-¡Que teña coidado! Dácheme o mesmo. ¡Non te preocupes por min! Agora síntome máis feliz ca nunca, e iso é o que importa. Pero chegou o momento. Por fin marcho -engadiu.

E entón, con voz baixa, como para si mesmo, cantou docemente na escuridade:

O camiño segue e segue
desde a porta, onde comeza.
Agora o camiño foise lonxe,
e debo seguilo, se podo,
percorréndoo con pé lixeiro,
ata que se xunte cun camiño meirande
onde conflúen carreiros e sendas.
¿E a onde irei despois? Non o sei.


(J.R.R. Tolkien, "O Señor dos Aneis I. A Irmandade do Anel" - Capítulo 1)

No te pierdas las novedades y contenidos que te interesan. Recibe gratis el boletín diario en tu correo electrónico:

Opina sobre esta entrada:

Debes iniciar sesión para comentar. Pulsa aquí para iniciar sesión. Si aún no te has registrado, pulsa aquí para registrarte.