Fusco e lusco

Non sei por qué, non sei cómo,
non sei onde, nin sei cando;
pero entre fusco e lusco,
estareite aquí agardando.

Dime por qué, dime cómo,
dime onde, dime cando;
sabes que entre fusco e lusco,
estareite aquí esperando.

Como un paxaro sen aire
atravesando camiños,
vives no teu mundo alleo
e foxes do teu destino.

Se che canto, non me escoitas;
se te chamo, non respondes,
non me colles, nin me deixas;
non me deixas, nin me colles.

Quítasme o sono na noite
e por moito que che diga,
acabas sempre levándome
os soños que prometías.

Non me podes ver de preto,
nin de lonxe tan sequera.
Pasas diante dos meus soños
como se eu non estivera.

Non sei por qué, non sei cómo,
non sei onde, nin sei cando;
pero entre fusco e lusco,
estareite aquí agardando.

Dime por qué, dime cómo,
dime onde, dime cando;
sabes que entre fusco e lusco,
estareite aquí esperando.

(Unha fermosa canción chea de lembranzas, de Berrogüetto)