Fascismo dixital con subvención pública

Unha web nacionalista financiada pola Xunta ampara dende os seus foros ataques informáticos contra o portal Tan gallego como el gallego, a favor da libertade lingüística en Galicia. Ironías da vida, os apoloxistas da "autodeterminación" de Galicia non queren que os galegos decidamos libremente o idioma no que queremos falar.

No te pierdas las novedades y contenidos que te interesan. Recibe gratis el boletín diario en tu correo electrónico:

Comentarios:

  1. En cuanto tenga un poco de tiempo, pondré en mi blog algo relacionado con esta legislación de exclusión lingüística, este ataque a la libertad de elección que obligará a los centros de enseñanza a dar un mínimo del 50% de las clases en gallego. Reitero: un mínimo, esto quiere decir que pueden dar el 100% pero no el 45%.

    ¿Por qué el nacionalismo tiene tanto miedo a la libertad de la gente? ¿Por qué yo puedo elegir una educación 100% en gallego para mis hijos, o una bilingüe, pero no puedo elegir una educación 100% en castellano? ¿es que tienen miedo de que la gente, en el ejercicio de su libertad elija en su casi totalidad la enseñanza en castellano? Si es así ¿por qué ir en contra del deseo de los ciudadanos? Pues por totalitarismo puro y duro, es el habitual fascismo de los nacionalistas, y en el nacionalismo incluyo a Feijoo y compañía que se han declarado nacionalistas en más de una ocasión y que han secundado esta ley de exclusión y prohibición lingüística.

  2. Interruptor, tendrías que ver qué burradas escriben en el foro de esa web de donde salen los ataques de esos fascistillas (paso de poner el enlace, no quiero darles publicidad gratis). Es muy fuerte, desde luego, que una minoría extremista pretenda imponernos a todos los gallegos un monolingüismo al estilo franquista que no tiene nada que ver con la realidad social de Galicia, que es una comunidad bilingüe. Pero que además pretendan hacer eso con dinero público -¡usando nuestro propio dinero!- y recurriendo a presuntos delitos informáticos, en fin, ya es para llevar el tema ante los tribunales de justicia.

  3. Que demócratas más admirables.

  4. Gallegopreocupado

    No solo eso, mira la página que han montado para centralizar el ataque en google:
    http://tangallegocomoelgazpacho.blogspot.com/

    Y parece que la idea del googlebombing empezó aquí:
    http://odemo.blogaliza.org/2007/06/15/proposta-de-gooble-bombing/

    Una página de un conocido independentista.

  5. Pues estos caballeretes acaban de recibir, al igual que el Bipartito, un tremendo jarro de agua fría. Por si quedaba alguna duda de que la Xunta se está pasando por la entrepierna los derechos de los ciudadanos, ojo a lo que publica Galicia Confidencial:

    http://galiciaconfidencial.com/?p=1879

    Documento.- O Consello Consultivo, contra o decreto do galego no ensino

    O Consello Consultivo emitiu un informe no que arremete con dureza contra o ‘Proxecto de decreto para a promoción do galego no ensino”, aprobado co respaldo das tres grandes formacións políticas galegas: PP, PSOE e BNG…
    Segundo este documento, de case 50 páxinas, a Consellería de Educación “non deu audiencia a entidades ou asociacións externas á Administración representativas de intereses afectados, sendo esta unha irregularidade xa denunciada por este Consello Consultivo en anteriores dictámenes”.

    Aínda así, asegura que o Consello Escolar, “salva formalmente” a exteriorización do proxecto, atendendo á composición daquel órgano, con cinco pais de alumnos, tres alumnos, dous titulares de centros privados, tres representantes sindicais e dous representantes propostos por organizacións empresarias. En todo caso, apunta que “estas consideracións non son baladíes, na medida en que o proxecto crea para algúns colectivos (centros, profesores, etc.) un contido obrigacional moi importante, que pode afectar decisiva e definitivamente a súa intervención na docencia”.

    Sobre a finalidade do contido da norma suliña que:
    1º. A lingua oficial de todo o Estado, “e por conseguinte de todos os poderes públicos, centrais, autonómicos e locais”, é o castelán.
    2º. As demáis linguas existentes a nivel territorial distintas do castelán gozarán dun estatuto de cooficialidade, “se ben nun réxime de asimetría por contraerse a súa oficialidade exclusivamente ao seu nivel territorial”.
    3º. Recoñécese o dereito público do uso do castelán e ao mesmo tempo o deber do seu coñecemento.
    4º. Formúlase un mandato a todos os poderes públicos orientado á protección do pluralismo lingüístico, o que representa a obriga de adopción polos poderes públicos territoriais de medidas de protección e promoción das linguas cooficiais.

    Estatuto

    Por iso, sinala que os criterios “esenciais” de ordenación da materia sobre a lingua han de tratrse no Estatuto. Neste sentido, asegura que, cando se fala da oficialidade da lingua e dunha lingua como “oficial” nas sociedades multilingües, estase “necesariamente a identificar esa lingua que é recoñecida como nacional polos poderes públicos no seu nivel territorial de recoñecemento, e, en canto tal, ostenta a virtude e a funcionalidade de constituír o principal instrumento de relación e medio normal de comunicación entre os ditos poderes políticos dese territorio e os cidadáns”.

    Por iso, asegura que “o dereito ao uso e emprego da propia lingua é un dereito individual que se exercerá sempre sobre a base da elección subxectiva de cada cidadán, de xeito que ninguna das linguas cooficiais será obxectivamente prevalente, por canto formalmente o será a que subxectivamente resulte da elección e libre decisión de cada usuario”. Deste xeito, o Consello Consultivo afirma que a oficialidade dunha lingua territorial “non pode levar consigo ínsito o deber ou obriga de coñecela por parte dos cidadáns”.

    Neste sentito, e tal e como propugnaron os anteriores gobernos de Fraga, este órgano aposta polo “bilingüismo integrador” para que a lingua se asegure, así, “a súa adaptación ás preferencias sociais do contorno”.

    Centros privados

    O informe tamén fai unha “advertencia especial” sobre a aplicación do decreto nos centros privados. Así, indica que, aínda que no plano das declaracións xerais, as esixencias derivadas da conformación do dereito á educación, se traducen en atribucións de competencias definitorias de sistemas educativos homoxéneos, non existe, no ámbito que este proxecto pretende reguar, “suficiente habilitación ou cobertura legal para a imposición de deberes concretos, que suporían, de levarse a efecto, unha imposición dun deber anticipado ás eventuais previsións legais ou estatutarias que nun futuro se puideran introducir, eventualmente, no noso ordenamento xurídico, para dar cabida ás novas sensibilidades sobre a lingua ás que xa se fixo referencia”.

    “A este respecto hai que indicar que a imposición do uso do galego aos docentes empregados en centros privados ou concertados, non pode obedecer aos criterios que se deixaron expostos na consideración sexta respecto dos empegados públicos, polo que tal esixencia, no marco legal actual, só poderá ser esixida, de ser o caso, pola vía convencional ou de concerto”.

    Sobre as porcentaxes de mínimos (cincuenta por cento) para o uso do galego apunta que “non se establece ningún límite específico” ao tope máximo de materias que se poidan impartir na devandita lingua e literatura castelá, “deixando ao proxecto lingüístico do centro a determinación da lingua que se debe empregar nas áreas, materiais, módulos ou ámbitos de coñecemento distintos dos sinalados nos artigos 7 a 12″.

    “Para o caso de que non se garanta o coñecemento do castelán -como deber imposto constitucionalmente- nos seus niveis oral e escrito, en igualdade co galego, polo que sería preciso que estes preceptos contemplaran expresamente a existencia destes límites no reparto lingüístico das áreas”, indica.

  6. Percheron

    Toda a vida se estivo educando nos colexios de Galiza no mesmo idioma: castelán. E agora que por fin se consigue algun dereito para os galegofalantes, saen estes neoliberais rancios falando de «libertad lingüística».
    #1 «¿Por qué yo puedo elegir una educación 100% en gallego para mis hijos[…]?» Ai, si? Explicarasme dónde, porque nas cidades galegas eso é prácticamente imposible: imponse o modelo de educación en castelán na maior parte dos centros. Pero contra eso ningún destes españolistas levanta a voz.

    Un saúdo.

  7. Manda carallo. Agora resulta que se reclamas os teus dereitos democráticos e queres ter a libertade de elexir a lingua na que falas a escolarizas ós teus fillos es un «españolista» e un «neoliberal rancio». O teu comentario, Percherón, amosa que neste asunto o nacionalismo a falla de argumentos racionais sempre recurre ó seus «argumentos» dogmáticos favoritos: a descalificación gratuita e a criminalización da discrepancia.

    Por certo, anímote a poñer aquí unha lista deses centros nos que dis que só hai ensino en castelán, porque coñezo a moitos pais que andan a buscar centros que teñan esa oferta docente e non os atopan por ningunha parte, a menos que se metan no ensino privado (o que non lles libra de escolarizar ós seus fillos en varias asignaturas que se imparten en galego). Isto ocorre mesmo nunha cidade coma Vigo onde a maioría da poboación só fala en castelán. ¿Será que ti vives en Madrid?

  8. Iosumadre

    Buf… Este tema de las lenguas es complejo y delicado. Yo soy catalán, básicamente castellanoparlante, aunque conozco y uso bien ambas lenguas. Nunca he tenido problema para hablar las dos. La cuestión es que soy consciente de que en donde vivo, en la zona metropolitana de Barcelona, la gran mayoría de la población es castellanoparlante. Pero en otras zonas ocurre a la inversa. Así que es lógico que los catalanistas deseen fomentar su lengua no sólo como herramienta en sí misma, sino como signo de identidad de Cataluña. Difícilmente puede hablarse de una Cataluña sin catalán, sin una presencia fuerte y un uso normalizado del mismo.

    Pero claro: ¿lo que es válido para un pueblo de las comarcas del centro es igual de válido para Barcelona o cercanías?

    Entiendo que el catalán sólo es hablado aquí, y que el castellano se habla tanto aquí como en el resto de España. Es posible que los nacionalistas tengan razón cuando dicen que eso hace que el catalán esté en desventaja, con riesgo de absorción por el uso generalizado del castellano (un peligro que desde luego no aqueja al castellano ni a sus hablantes, reconozcámoslo). El asunto es: ¿tales temores, quizá legítimos, justifican TODA medida a favor del catalán? ¿Qué hacemos con los núcleos y áreas donde el castellano está muy extendido o incluso es mayoritario? ¿Hasta dónde llega la normalización? ¿Hasta los inspectores lingüísticos y la obligatoriedad de la enseñanza en catalán?

    No hay que exagerar, de todos modos. En principio, la enseñanza en Cataluña (no sé cómo será en Galicia) es en catalán con bastantes horas en castellano. No creo que sea tan mal modelo. Sin embargo, ese modelo resulta chocante en aquellos lugares donde el castellano es predominante.

    Tengo entendido que las reformas (de carácter marcadamente nacionalista) que se han hecho últimamente en relación a la enseñanza, para aumentar las horas de catalán, han contemplado una cierta flexibilidad para hacer excepciones con los lugares en los que el castellano tiene un uso social predominante. No me parece mal. Quizá significa que los nacionalistas catalanes han entendido o han empezado a entender que no toda Cataluña es su propia imagen monolingüe y de cartón piedra (o quizá sólo significa que, como buen catalán, me estoy pasando de «buen rollito»).

    En fin, es un tema complicado. No se puede hablar de esto a la ligera. Jamás me gustaría ver desaparecer una lengua y/o una cultura, y mucho menos una que al fin y al cabo es parte de mí (la mitad). Pero tampoco se puede dejar que cualquiera se aproveche de esos sentimientos para torcer la balanza hacia ningún extremo opuesto, a su conveniencia.

  9. Percheron

    #8 Eu presenteiche como razón un feito real, que lle ocurriu ós meus pais, que probablemente lle pasou ós teus, e que, en certo modo, lle está pasando á miña sobriña: educación íntegtra en castelán. Ésa “libertad lingüística” ca que tanto se vos enche a boca agora nunca existiu.
    Falas de «descalificación gratuita» pero ti non presentas ningunha razón na túa réplica que rebata este feito que che comento.

    E xa que sacaches o tema, animoche a que me poñas unha lista de centros que impartan «100% en gallego», como decían nun comentario anterior, de Santiago ou da Coruña, que coñezo unha boa cantidade de pais ós que lles interesaría esa lista.
    E eso sen entrar en colexios rurais, donde, por certo, nalgúns casos se escolariza en castelán sendo a poboación completamente galegofalante.
    ¿Ou é que ti vives en Portugal?

  10. Percheron, por moitas voltas que lle des, hai un decreto lingüístico da Xunta que permite a educación íntegramente en galego pero non en castelán. Iso, aquí e en calquera outro país, chámase discriminación. Dalle as voltas que queiras, pero é así.

    Por certo, se eu vivise en Portugal, de seguro que o réxime de escolarización sería moi semellante ó que queren algúns nacionalistas para Galicia, tendo en conta que non só promoven unha educación monolingüe en galego, senon que ademáis pretenden facer do galego un simple dialecto ou mesmo unha mera fotocopia da lingua de Pessoa.

  11. javier

    Me inscribí para terminar el bachillerato, en Orense. Pues bien, ya he terminado el curso. Fue cuarto de ESO, porque con lo de los cambios de estudio, y yo tenía segundo de BUP, no se correspondía, por lo que ahora, me quedan sólo dos cursos para el equivalente a lo que antes era bachillerato.Me ha ido bien, y lo he pasado muy bien también, tuve compañeras muy majas y tomé muchos cafés con ellas, y por lo general mucho más listas en todos los aspectos que los demás chicos que había. He sacado nota media de más de siete en todas las asignaturas, incluido inglés, que con la informática le he pegado bien últimamente.Pero sabéis qué pasó y el por qué de que escriba??? Pues por gallego… Sí, gallego lo suspendí, con un cuatro, porque nunca di gallego en mi vida y me ha costado mucho. Excepto cuatro chavalas de clase –y con un poco de morro delprofesor- que sí aprobaron –se le notaba que les tiraba los tejos hasta el punto de que ellas reconocen incomodidad-. Pues me tocó el típico profesor galleguista nacionalista… que nos echó bronca en clase diciendo que ya estaba harto de que estudiásemos inglés más que el gallego –por poner un ejemplo-.Ayer tuvimos examen con él, ya que me dijo que lo hiciese porque “me faltaban unas décimas para aprobar”… así que fui. Claro que igual me va bien o me va mal, pero lo que me no me gustó y me pareció una falta de respeto fue que nada más entregarle el folio, vio que una de las preguntas –una de siete- no la había hecho. En concreto la de los verbos. Me pareció fatal que sin mirar nada, que sólo le entregué el folio, al ver que no había hecho esa pregunta, me gritó diciendo ya de entrada: “así no, así no!!! Porque esto es un insulto para mí!!!…
    En fin, ya sabe que nunca di gallego, ya me esforcé bastante en vocabulario y para escribirlo y hasta para hablarlo en clase… pero si ya sin mirar el examen me dice que “ay, así no” y gritando cabreado… No sé si me aprobará aún, todo eso, como digo, independientemente que me vaya bien o mal, pero eso no son maneras. Ahora si me catea, tengo que repetir el módulo completo de literatura y de inglés –con media las dos de siete alto-.Pues mira, que me he hartado. Y ahí va mi consulta… ¿qué pasa si me ocurre escribir al País, o más publicaciones, exponiendo, muy literariamente, lo que me parece a mí el nacionalismo, y la lista de…. los diferentes ayuntamientos a los que enviaré una copia pidiendo –término que acaba deocurrírseme- “empadronamiento político”No soy un crio de 15 años para que ningún nacionalista intente inculcarme sus ideales, tengo 40, y poco me preocupa a mí que alcance el orgasmo mientras lee a Enrique Pondal… Para mí, gallego es una asignatura más, y no tiene más importancia ni menos que matemáticas o las demás; y no voy a vanagloriarla.
    No tengo nada en contra del gallego; incluso yo soy gallego, y me apellido Gallego para más gracia. Pero ahora, me da asco, hasta el punto de que pienso repetir el curso en modalidad a distancia, o irme a Asturias a hacerlo, con empadronamiento incluido. Es lo que este nacionalista ha logrado.

Opina sobre esta entrada:

Debes iniciar sesión para comentar. Pulsa aquí para iniciar sesión. Si aún no te has registrado, pulsa aquí para registrarte.