Argumentos científicos en contra do aborto

Os partidarios do aborto adoitan dicir que as teses provida están inspiradas, exclusivamente, en dogmas relixiosos. Incluso consideran que prohibir o aborto sería unha imposición relixiosa.

¿Un puñado de células? O aborto mata a un ser humano con ata 43.000 millóns
O aborto, medio de control social con fins racistas

A realidade é moi distinta. Os argumentos científicos contra o aborto son abundantes, xa que demostran que a víctima do aborto é un ser humano e, como todo ser humano, merece protección. Pola contra, os abortistas teñen que recorrer a falacias e a demagoxia en ausencia de argumentos científicos a favor do aborto. Vexamos algúns exemplos.

¿O fillo por nacer é parte do corpo da nai?

O argumento máis común dos abortistas é que o feto forma parte do corpo da nai, e que ela debe decidir facer o que lle dé a gana co seu corpo. Vexamos o que di a ciencia:

"No caso concreto do aborto, e de acordo cos datos científicos actuais, a realidade é que dende a concepción existe unha vida humana e que o embrión -ata a oitava semana- e o feto -a partir da novena semana- é un ser humano singular, diferente e independente da nai, que precisa o útero materno para o seu desenvolvemento. Sinalar, como se tende a proclamar, que o aborto é un exercicio de liberdade porque a muller é dona do seu propio corpo, é unha falsedade, porque o aborto afecta a unha vida diferente á da muller embarazada, que é ademáis a do seu propio fillo." (Nicolás Jouve de la Barreda. Doutor en Ciencias Biolóxicas pola Universidade Complutense de Madrid e profesor de Xenética na Universidade de Alcalá. Foi presidente da Sociedade Española de Xenética e colaborador da Cátedra UNESCO de Bioética. Fonte: CiViCa)

¿As mulleres conciben seres non humanos?

Un dos argumentos típicos dos abortistas é que os fillos por nacer que son abortados non son seres humanos. A ciencia non di o mesmo:

"A partir da concepción –que marca o antes e o despois- o cigoto humano, dotado da autonomía biolóxica que lle confire o seu material xenético, evoluciona e desenvólvese en función do ambiente que lle proporciona sustento e soporte, o corpo de a súa nai. A comunicación coa nai embarazada prodúcese dende o primeiro día, a través de sinais hormonais ás que responde o organismo que o xesta responde aportando as condicións para o desenvolvemento do feto. Coñécense innumerables detalles sobre este desenvolvemento, e son moi suxestivos para o fundamento biolóxico do valor que esta etapa da vida humana merece". (César Nombela Cano, reitor da Universidade Internacional Menéndez Pelayo e profesor de Microbioloxía na Facultade de Farmacia da Universidade Complutense de Madrid. Foi presidente do Consello Superior de Investigacións Científicas de España. Fonte: AGEA)

¿Un embrión só é un puñado de células e non un ser humano?

Outro argumento típico dos abortistas para cousificar a vida humana nos seus inicios é soster que se trata, sen máis, dun puñado de células. ¿E que di a ciencia ó respecto?:

"Así que incluso nun embrión dunha semana de idade, con estas novas técnicas, podemos dicir xa, "el é un home" ou "ela é unha muller", e polo tanto, sabemos que o embrión xa é, de feito, unha persoa humana. E, se non estou confundido co inglés; cando se refire ó embrión eu non diría "iso", porque sabemos que alí hai un ser humano. Como un mariñeiro no seu barco, prefiro dicir: ela está alí. Lembren que o pequeno embrión humano xa ten as propiedades que nos permiten recoñecer que é unha muller, por exemplo. Está fóra da miña imaxinación como xenetista que os lexisladores, sabendo que este embrión dunha semana é unha rapaza, ¡non se darán conta, á vez que é unha persoa humana!" (Jérôme Lejeune. Xenetista francés, descubridor da anomalía cromosómica que causa a síndrome de Down e considerado o pai da xenética moderna. Foi profesor de Xenética Fundamental na Facultade de Medicina da Universidade de París, membro da Pontificia Academia of Sciences, membro da Academia Francesa de Ciencias Morais e Políticas, membro da Academia Nacional Francesa de Medicina, membro da Royal Society of Medicine de Londres e doutor honoris causa por numerosas universidades Fonte: Testimony before the Louisiana Legislature, publicado pola Fondation Lejeune).

¿É aceptable matar ó fillo non nacido por estar enfermo ou ser discapacitado?

Outra das frontes abertas polos abortistas é a do aborto eugenésico. Sosteñen que é un acto de crueldade traer a seres humanos enfermos ou discapacitados ó mundo, e que o máis piadoso que se pode facer con eses fillos por nacer é abortalos. ¿E que di a ciencia?

"A lista de anomalías detectables por PGD [Diagnóstico Xenético Preimplantatorio] ou PD [Diagnóstico Prenatal] está a aumentar, ó templo que o aborto euxenésico ofrécese como opción en canto se detecta unha posible anomalía. A situación actual do aborto euxenésico é realmente alarmante. A terminación do embarazo, practicada en fetos vivos por razóns de "risco fetal", representa o 3% do total de abortos en España e é o tipo de aborto que máis afecta directamente aos xinecólogos do sistema público de saúde. En calquera caso, acabar coa vida dun feto enfermo ou discapacitado, diagnosticado antes de nacer, é dunha extremada crueldade e atenta contra o código ético da profesión médica ó rematar deliberadamente coa vida dun ser humano indefenso e lesionar a saúde sexual e reprodutiva da muller". (Nicolás Jouve. Fonte: Nueva Eugenesia y Diagnóstico Prenatal, CiViCa).

¿Legalizar o aborto reduce o aborto clandestino e o risco para as nais?

Outro argumento habitual do movemento abortista é que a legalización do aborto fai que se reduza a práctica dos abortos clandestinos, que supoñen un grave risco para a saúde das nais que abortan. O informe científico máis exhaustivo feito ata o de agora di o contrario:

"Os protagonistas orixinais das reformas para as leis de abortos, contestaron que unha gran proporción dos casos de abortos clandestinos ata agora tratados nos hospitais, e case tódalas mortes resultantes, foron debidas a inxerencia criminal. Eles postularon que a lexislación sobre o aborto eliminaría isto e presentaron argumentos e probas en contra. As nosas cifras indícannos ... que, malia un marcado aumento no número de abortos terapéuticos (legais) dende 1968 a 1969, desafortunadamente, non houbo un cambio significativo no número de casos de abortos clandestinos que requerían ingreso nun hospital. O feito de que a legalización do aborto non reducise materialmente, ata o momento, o número de abortos nin as mortes causadas por abortos de todo tipo, non é sorprendente. Isto confirma a experiencia da maioría das nacións e foi pronosticado polo Colexio na súa declaración de 1966". (Informe do Real Colexio de Obstetricia e Xinecoloxía do Reino Unido, publicado polo British Medical Journal en maio de 1970. Fonte: Hay Alternativas).

¿O aborto é a mellor solución en caso de embarazo por violación?

Os abortistas fixeron dos casos de embarazo por violación un dos seus argumentos máis potentes para defender a legalización do aborto. Sosteñen que ter un fillo dun violador fai que a nai prolongue o trauma da violación toda a súa vida. O maior estudo científico feito ata a data leva por título "The Sorrow of Sexual Assault and the Joy of Healing" (2011), preparado polo doutor David C. Reardon, Julie Makimaa (concibida por violación) e Amy Sobie (ver referencia en Human Life.org). O estudio analizou 192 casos de mulleres embarazadas como consecuencia da violación e 55 casos de persoas concibidas por violación. Das 192 mulleres violadas, 28 foran violadas por incesto. O 69% das mulleres entrevistadas decidiu dar a luz, o 29% abortou e o 1,5% sufriu un aborto espontáneo. Os resultados sorprenderán a máis dun:

• Das 133 mulleres que optaron por dar a luz, ningunha dixo sentirse arrepentida. Ningunha dixo que preferiría ter abortado. O 80% delas expresou felicidade por ter tido o seu fillo. "Os sentimentos da muller cara ó neno melloran durante o embarazo", conclúe o estudio, e "recoñecen que o neno é unha víctima inocente coma elas".
• Das 56 mulleres que abortaron, só unha dixo non ter ningún remordimento. Seis delas non quixeron falar do aborto. Unha vítima do incesto dixo que non estaba segura do que fixo. Catro afirmaron ter moitos remordimentos por ter abortado e 44 desas mulleres e arrepentiron de ter abortado. O 93% das mulleres que abortaron recoñeceron que o aborto non solucionou os seus problemas e que non o recomendarían a outras mulleres na súa situación.
• Das 55 persoas concebidas para a violación, ningunha dixo que preferiría ser abortada. Moitos deles expresaron indignación e ata rabia pola idea de que eran "produtos de maldad" ou de que os nenos concebidos por violación debían ser abortados.